Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo modo autem philosophus loquitur? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Duo Reges: constructio interrete. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Idemne, quod iucunde?: Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea, quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est.
Istic sum, inquit.: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Bork: Quare ad ea primum, si videtur;
Bork: Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Frater et T.: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Itaque, Torquate, cum diceres clamare Epicurum non posse
iucunde vivi, nisi honeste et sapienter et iuste viveretur,
tu ipse mihi gloriari videbare.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus
probabantur.

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;

Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Oratio me istius philosophi non offendit; Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor;